Pema Lingpa – biografia

 

„W Phari – w Gos, gdy domy zaczną przypominać fortece༔
w Tagur – w Lato, gdy ulice zamienią się w pełen przekupniów, trujący ściek༔
biorąc te znaki za ostrzeżenie, by nie zaniedbać przyniesienia światła༔
[mając] ukryte skarby Me Bar Tso༔
Ugjen Pema Lingpa pojawi się.”

– Słowa przepowiedni Guru Rinpocze

Zgodnie z przepowiednią Guru Rinpocze, Terton Pema Lingpa, wielki bhutański święty, urodził się w rejonie Bhutanu zwanym Bumthang, w roku żelaznego konia, w 1450 roku, piętnastego dnia miesiąca tygrysa. W czasie jego narodzin zamanifestowały się wizje trzech słońc, deszcz kwiatów oraz licznych tęczy. Dakowie i dakinie ofiarowywali mu swoje towarzystwo oraz kąpiel, taniec i śpiew. Pojawiło się wiele tego rodzaju cudownych oznak. Nadano mu imię Paldzior. Jeszcze jako dokazujący malec siadał na tronie i udawał, że daje inicjacje czy udziela nauk. Wielokrotnie, spontanicznie zaczynał śpiewać modlitwy, wykonywał święte tańce oraz wchodził w głębokie stany medytacji, słowem – robił to, czego większość dzieci nie robi. Już w tamtym okresie, jego stopy i dłonie zostawiały odciski w skale i kamieniu, z taką łatwością, jakby zostawiały ślady w błocie. Można je do tej pory oglądać w Bhutanie. Jako inkarnacja wszechwiedzącego Longczenpy, Paldzior uczył się bez wysiłku a nawet zdobył umiejętności kowala i stolarza.

Płonące jezioro

Dziesiątego dnia pierwszego jesiennego miesiąca roku ognistej małpy, 1476 roku, zdrzemnął się przed klasztorną kapliczką. We śnie usłyszał głos: Wstawaj do roboty! Zorientował się, że to słowa stojącego obok mnicha w łachmanach. Mnich, po krótkiej rozmowie, wręczył mu papierowy zwój i powiedział: Zobacz no, czy możesz mi przynieść coś do jedzenia? Pema Lingpa wszedł do budynku, przygotował jedzenie, ale gdy wrócił aby zawołać mnicha, ten zniknął bez śladu. Pozostawił jednak papierowy zwój, na którym było napisane: W pełnię tego miesiąca, udaj się do miejsca Naring Drak w twojej dolinie. Jest tam przeznaczone ci bogactwo. Weź ze sobą pięciu przyjaciół i idź je zdobyć. Zgodnie z instrukcjami poszedł do Naring Drak, czyli nad Mebar Tso – Płonące Jezioro. Kiedy był już na brzegu, naszło go intensywne uczucie, że oto pozbył się wszelkich ciężarów, więc zdjął ubranie i wskoczył do wody. Pod wodą znalazł figurkę nauczyciela o rozmiarach człowieka. Z lewej strony figurki, znajdowało się wiele skrzynek obitych skórą nosorożca. Jednooka kobieta w czerwonych szatach podała mu jedno z pudełek. Zawierało tekst „Kwintesencja tajemnic promiennej przestrzeni Samantabhadri”.

Pema Lingpa wydostał się na brzeg i o północy powrócił z przyjaciółmi do domu. Pobłogosławił swym skarbem matkę, ojca oraz innych zebranych. Gdy po raz pierwszy otworzył drzwi inicjacji i instrukcji tych świętych nauk, towarzyszyły temu niezliczone znaki takie jak tęcze i deszcze błogosławieństw. Guru Rinpocze oraz Jeszie Tsogjal co noc wyjaśniali mu szczegóły dawania inicjacji i instrukcji oraz tańców i melodii wykonywanych w czasie rytuałów. Wkrótce mógł więc wcielić ich dokładne pouczenia w życie, przynosząc pożytek czującym istotom.

Skarby

W tym samym roku, czternastego dnia ósmego miesiąca, Pema Lingpa ponownie udał się nad jezioro Mebar Tso. Nad jeziorem zgromadził się już tłum ciekawskich. Trzymając w dłoni kaganek, oświadczył: Jeśli jestem demoniczną emanacją, niech skonam w tej wodzie. Jeśli jestem synem Guru Rinpocze, obym znalazł niezbędny skarb i niech ta lampka maślana nie zgaśnie. Powiedziawszy to, skoczył. Zgromadzeni ludzi reagowali różnie, zrobił się harmider, ale postać Pema Lingpy wkrótce wyłoniła się z wody. Trzymał wciąż płonący kaganek i posążek buddy, a pod pachą kościane pudełko ze świętymi substancjami. To zjawisko zainspirowało ludzi o sceptycznych umysłach, nabrali wiary i weszli w stan wyzwalającego przebudzenia.

W ten sposób wielki Terton kolejno odkrywał skarby-Termy. Tak więc, w pełnię księżyca pierwszego wiosennego miesiąca roku ptaka, 1477 roku, on i jego trzej uczniowie ponownie odkryli skarb. Było to pudełko obite skórą nosorożca, zawierające nauki Wielkiego Współczującego pod tytułem „Lampa, która rozprasza mrok”. Następnie, dziesiątego dnia miesiąca zwycięstwa przed setką zgromadzonych przy skale Senge Drała w Dolnym Bumthangu, odkrył pojemnik z żółtym zwojem i posążek Padmasambawy. W następstwie nastąpiły gwałtowne wybuchy, posypał się grad kamieni a na niebie pojawiły się tęcze. Dziesiątego dnia miesiąca psa odnalazł tekst Gniewnego Czerwonego pt. „Guru Ogniste Tornado”. Będąc usilnie proszonym przez pięć różnych dakiń, z Pemaling udał się do Senge Kjiczok w Dolnym Bumthangu i wydobył wykonany z brązu posążek Guru Rinpocze oraz pudełko z tekstem „Gniewego Guru”. W roku smoka, 1484 roku, przebywając w Dolinie Kure, wzbił się w niebo niczym ptak i zawibrował dźwiękiem „Om mani peme hung”, po czym wydobył ze skały Rimoczen kryształową wazę z wodą życia i pawim piórem zatkniętym u szyjki.

Urzeczywistnienie

Po odkryciach bezcennych sekretnych nauk, Pema Linpa udał się na odosobnienie medytacyjne do Serzhong. W ciągu miesiąca pojawiło się w nim wielkie urzeczywistnienie, takie jakiego nigdy przedtem nie doświadczył: poznał drogi jakimi chadza cykliczna egzystencja, oraz dowiedział się jak poza nią wykroczyć. Miał również wgląd w myśli i uczynki istot sześciu światów.

W wieku lat trzydziestu dwóch, o świcie pełni księżyca, doznał czystej wizji. Trzy dziewczyny zaprowadziły go do pałacu na Górze Koloru Miedzi. W owym nieziemsko wytwornym miejscu siedział chwalebny Wadżradara Padmakara, w otoczeniu wielu dzierżycieli świadomości – świętych Indii i Tybetu, oraz oceanu daków i dakiń. Pema Lingpa otrzymał od nich mandalę „Kompendium najtajniejszych wskazówek lamy”, po czym przez siedem dni oddawał się praktyce. Ponadto otrzymał cztery przekazy inicjacyjne w całej rozciągłości, jak również przekaz obszernych pouczeń wadżra mistrza. Każdy z opiekunów dharmy pojawił się przed nim osobiście, ujawniając swoją formę i składając obietnice posłuszeństwa. To wtedy właśnie dostał swoje tajemne imię – Urgjen Pema Lingpa. Po otrzymaniu wskazówek do licznych praktyk oraz otrzymaniu przepowiedni i najgłębszych nauk wrócił do swojego kraju i przebudził się.

Kolejne odkrycia

Dziesiątego dnia pierwszego jesiennego miesiąca roku ziemnego zająca, udał się do Lhodrak w Tybecie. Towarzyszyło mu wielu mnichów i ludzi świeckich, gdy z północno-wschodniej strony Skały Mendo – Lwiogłowej Skały, wyjął pojemnik z tekstem praktyki „Lama Norbu Gjatso” (Lama, ocean klejnotów) oraz święte substancje i wizerunki. Pobłogosławił wszystkich zgromadzonych i ugruntował w nich poziom całkowitego oczyszczenia.

Dziewiątego dnia miesiąca tygrysa, po tym jak został dwukrotnie ponaglony przez opiekuna mantry, na półce okiennej pokoju w Tharpaling odnalazł cztery tomy zawinięte w jedwab – ukrył je tam w swoim poprzednim życiu jako Longczenpa. Gdy tylko położył na nich dłoń, rozpuściły się, pozostawiając teksty „Zjednoczenia intencji”, które ze sobą zabrał. W Samje odkrył skarb „Wielkiej kompletności zjednoczenia intencji Samantabhadry” (Dzogczen Kunzang Gongdu). A następnie, w różnych świętych miejscach odkrył: cykl „Tantry małego dziecka” należący do kategorii niedualnej Wielkiej Kompletności, „Osiem przekazanych nauk”, „Zwierciadło umysłu”, „Wadżrakilaję” czyli „Najtajniejsze ostrze siły życiowej” (Phurba Jangsang Soki Pudri), „Eliksir leczniczej sadhany” (Dutsi Mendrup), nauki Wadżrapaniego jako teksty „Hardy poskromiciel” oraz „Gniewny młodzieniec”, duże, średnie i skrócone „Sadhany Gniewnego Guru”, „Niezniszczalny naszyjnik instrukcji długowieczności” – praktykę długowieczności, „Stosowanie klejnotów na ścieżce”, „Trzy czarne cykle” oraz wiele innych. Odkrywał również cenne substancje, np.: święte pigułki wyzwalające poprzez smak, szaty Guru Rinpocze i tym podobne.

Padmasambawa przepowiedział że Pema Lingpa będzie miał do odkrycia 108 skarbów – Term, jednakże czasy w których żył pozwoliły mu na odkrycie jedynie 32 Term, z czego większość odkrywana była publicznie. Niektóre pomniejsze skarby wydobył z bliżej nieznanych miejsc.

Wyczerpanie się czterech wizji

W czasie, kiedy miały miejsce opisane odkrycia, urzeczywistnienie Pema Lingpy doszło do poziomu wyczerpania się czterech wizji a jego perspektywa stała się rozległa jak niebo. Zarówno zjawiska jak i konceptualny umysł uległy wyczerpaniu. Cokolwiek się pojawiało, rozpoznawał to jako grę rzeczywistości, wyzwolił się zatem od cyklicznej egzystencji polegającej na przyjmowaniu czy odrzucaniu i przekroczył ją. Mógł szybować po niebie jak ptak i bez przeszkód pokonywać góry. Jego dłonie i stopy pozostawiały ślady w skale jakby była miękka jak w błoto. Spotykał wiele niezwykłych istot, w wizjach lub osobiście. Byli to między innymi Guru Rinpocze i Jeszie Tsogjal. Miał też wizje, w których był nauczany, dostawał przepowiednie oraz wskazówki. Kiedy sam dawał inicjacje, czy nauczał, nektar zaczynał wrzeć, z nieba sypały się kwiaty a wokół gromadziły się tęcze. Jego mowa lub gdy na przykład śpiewał “Wadżra melodię inspirującą urzeczywistnienie” były jak nektar, który wyzwala przez słuchanie. Wnikał w zdarzenia trzech czasów dzięki niepowstrzymanej mocy jasnowidzenia – tak, że wzbudzał zainteresowanie wątpiących, aż nabierali oni wiary. Cykliczna egzystencja wyczerpywała się nawet dla tych nieszczęsnych o błędnych poglądach, ponieważ ochraniał ich modlitwą aspiracji, by w przyszłości stawali się jego uczniami. Nieskończone właściwości – błogość jaką emanowały jego ciało, mowa i umysł – są nie do ogarnięcia przez zwykły, racjonalny umysł.

Przepowiednie

W „Skarbie” – Terlung,  znajdują się następujące przepowiednie odnośnie przyszłych uczniów Pema Lingpy oraz dzierżycieli linii:

„Dziesięć tysięcy uczniów związanych karmą༔
jedenastu związanych głębią metod༔
tysiąc i dwóch z mocy aspiracji༔
siedmiu synów – dzierżycieli mandali༔
oraz trzech synów serca; tacy się pojawią.”

Oznacza to, iż niezliczeni uczniowie będą z nim połączeni dobrym losem, ich umysły zostaną wprowadzone w skarby nauk, a głębokie praktyki doprowadzą ich do dojrzałości.

Zapowiedział, że w przyszłości zamanifestuje się w czystej krainie Pema Kydpa, gdzie będzie buddą Dordżi Njingpo oraz że szczęśliwe istoty o dobrym losie znajdą się tam razem z nim. W roku męskiego żelaznego węża, 1521 roku, trzeciego dnia pierwszego księżycowego miesiąca, usiadł w postawie wadżry i wielokrotnie powtarzał “A, Ā” ( tybetańska sylaba ཨ་). Wszedł w Dharmadhatu w Tamszing w Bumthangu, kładąc swoją prawą dłoń w dłonie Thugse Dały Gjaltsena. Gdy odchodził, ludność Deczenczeling i Kunzang Drak słyszała pomyślne dźwięki, widziała światła zamieniające się w tęczę i deszcz kwiatów oraz doświadczała snujących się w powietrzu kadzidlanych zapachów. Jego doczesne szczątki z bliska i w poszczególnych częściach wyglądały normalnie, kiedy jednak patrzono na ciało jak na całość, okazywało się bardzo małe, wielkości nieco ponad jednej stopy. Umieszczono je potem w relikwiarzu stupy, znajdującej się w Lhundrup Czeling w Tamszing.

Duchowa tradycja Pema Lingpy, przechowywana jest po dziś dzień dzięki trzem liniom inkarnacji identyfikowanych jako jego Ciało, Mowa i Umysł. Kolejne inkarnacje Gangtenga Tulku Rinpocze, Lhalunga Sungtrula Rinpocze oraz Tukse Rinpocze utrzymują tradycję Peling żywą od stuleci, niestrudzenie przekazując nowym pokoleniom bezcenne nauki Tertona Pema Lingpy.