Guru Rinpocze – biografia

 

Guru Rinpocze to wielki Mistrz Wadżrajany, uznawany za urzeczywistnionego nauczyciela we wszystkich szkołach buddyzmu tybetańskiego. Spotykamy go w modlitwach, praktykach i opowieściach, również pod innymi imionami, między innymi takimi jak Padmasambawa i Padmakara, czy też w gniewnej formie Dordże Drakpo lub Dordże Drollo.

W rzeczywistości Guru Rinpocze nie był zwykłą osobą podążającą ścieżką. Nie był też tylko szlachetną istotą na ścieżce bodhisatwy (tego, którego motywacją jest dobro innych). Ten wielki Mistrz to emanacja samego Buddy Amitaby oraz Buddy Siakjamuniego. Pojawił się w naszym świecie w celu przekazania cennych nauk oraz poskromienia negatywnych istot. Poprzez swoją oświeconą aktywność: udzielanie nauk oraz spisanie i ukrycie cennych skarbów, zwanych Termy, miał wpływ na niezliczoną ilość czujących istot, które pragną uwolnić się od cierpienia i jego przyczyn oraz osiągnąć prawdziwe szczęście urzeczywistniając naturę umysłu.

Narodziny

Najbardziej znana wersja biografii Guru Rinpocze opiera się na słowach Buddy, który zapowiedział, iż narodzi się on w cudowny sposób, w pączku kwiatu lotosu a nie jak zwykli ludzie z łona matki i stanie się drugim buddą naszych czasów.

Tak też się stało. Miejscem narodzin Padmasambawy była pradawna kraina, zwana Uddijana. W krainie tej, znajdowało się święte jezioro Danakosia, a na nim wyspa, na której dzięki błogosławieństwom buddów pojawił się wielokolorowy kwiat lotosu. W pączku lotosu pojawiła się złota wadżra z sylabą HRI, którą sam Budda Amitaba wyemanował ze swojego serca. Sylaba HRI przekształciła się w 8-letniego chłopca, który trzymał wadżrę oraz kwiat lotosu i obdarzony był wszystkimi dobro wróżebnymi znakami. Po cudownym narodzeniu, chłopiec pozostał na wyspie aby nauczać bogów i dakinie.

Król Indrabodhi

W tym samym czasie, w pobliskim królestwie, żył król Indrabodhi, który bardzo pragnął, ale nie mógł mieć syna. Wraz ze swoim ministrem udał się na pielgrzymkę właśnie nad jezioro Danakosia. Zgodnie z zapowiedzią miał tam odnaleźć wszystko spełniający klejnot, będący jego ostatnią nadzieją na potomka i dziedzica. W drodze powrotnej, spotkali cudownie narodzone dziecko. Król zabrał chłopca ze sobą do pałacu, rozumiejąc, że jest on odpowiedzią na jego modlitwy o syna. Nadał mu imię Padmakara – zrodzony z lotosu. Książę dorastał w przepychu królewskiego dworu, czyli zupełnie tak samo jak Budda Sakjamuni a następnie rządził królestwem zgodnie z prawami dharmy. Jednak, uświadamiając sobie, iż nie będzie w stanie pomóc niezmierzonej ilości istot jako władca kraju, opuścił królestwo angażując się w praktykę medytacji oraz samodoskonalenia w jogicznych dyscyplinach. Po latach odosobnień Padmakara powrócił na wyspę na jeziorze Danakosia. Tam praktykował sekretną mantrę oraz sekretny język dakiń, dzięki czemu dakinie z wyspy stały się mu posłuszne, związał przysięgą nagów z jeziora, jak również duchy planet a dakowie i dakinie mądrości obdarzyli go ponadnaturalnymi mocami zwanymi Siddhi. Wówczas stał się znany jako Dordże Drakpo. Jednakże nie stało się to powodem do dumy dla Padmasambawy. Mimo swoich osiągnięć widział potrzebę spotkania wykwalifikowanego nauczyciela.

Nauczyciele

Podążając za głosem serca, udał się do krainy Zachor, gdzie spotkał nauczyciela Prabahasti, od którego przyjął ślubowania i który nadał mu sekretne imię Sakja Senge co oznacza Lew Sakjów. Wtedy spotkał Mistrzynię Kungamo, która w rzeczywistości była dakinią mądrości. Pojawiła się w formie mniszki, która w odpowiedzi na prośbę o udzielenie mu inicjacji zamieniła go w sylabę HUNG, którą połknęła a następnie wypuściła przez swój lotos. Będąc w jej ciele, Padmasambawa otrzymał zewnętrzne, wewnętrzne i tajemne inicjacje oraz został oczyszczony z trzech zaciemnień, zwanych klesia.

W kolejnym etapie swojej historii życia, Guru Rinpocze podróżował do wielu świętych miejsc aby studiować i otrzymać przekazy do wszystkich Sutr i Tantr od wielu wykwalifikowanych i zrealizowanych mistrzów z Indii. Powrócił do krainy Zachor, gdzie spotkał księżniczkę Mandarawę i razem z nią udał się do Jaskini Maratika. Przez trzy miesiące, razem, praktykowali sadhanę długiego życia, aż do osiągnięcia owocu. W czystej wizji pojawił się przed nimi Buddya Amitajus, udzielając im inicjacji długowieczności, dzięki której stali się od niego nieoddzielni oraz osiągnęli stan Widjadary, czyli posiedli kontrolę nad życiem i śmiercią. Po zakończeniu tego etapu, razem powrócili do królestwa Zahor. Niestety tam za namową nieprzychylnych, zostali aresztowani i skazani na spalenie na stosie. Jednak urzeczywistniony Mistrz i jego partnerka dokonali cudu, transformując ogień w jezioro z lotosem na środku, na którym razem siedzieli. To przekonało króla i ludzi do nauk dharmy a Guru Rinpoche i jego duchowa partnerka Mandarawa osiągnęli stan nie powracania do samsary.

Podróż do Tybetu

Okres życia i aktywności Guru Rinpocze, zbiegł się w czasie z życzeniem króla Trisong Detsena aby rozprzestrzenić święte nauki dharmy w królestwie Tybetu. Wcielając swoją intencję w życie, król zaprosił Śantarakszitę z Indii od którego otrzymał przepowiednię iż niepoliczalne korzyści przyniesie zaproszenie do Tybetu samego Guru Rinpocze. Podążająca za słowami przepowiedni, król wysłał posłańców, aby zaprosić Padmasambawę, jednakże Guru Rinpocze miał już wcześniej świadomość tego co się wydarzy i wychodząc przepowiedniom na spotkanie sam wyruszył w podróż do Tybetu.

W drodze do Centralnego Tybetu, w sposób magiczny odwiedził inne tybetańskie rejony, dokonując oświeconych cudów i związując potężne duchy Tybetu ślubowaniem chronienia dharmy i jej zwolenników. Po zakończeniu tych oświeconych aktywności spotkał się z królem Tybetu. Trisong Detsen przyjął Guru Rinpocze w ogrodzie Tragmar Ombu. Następnie, za poradą Padmakary, jak również z powodu własnych aspiracji, założył pierwszą wspólnotę monastyczną i wybudował pierwszy buddyjski klasztor w Samje, który Guru Rinpocze konsekrował po ukończeniu budowy i pokonaniu wszystkich przeciwności. Ponadto król, miał głębokie życzenie aby przetłumaczyć teksty buddyjskie oraz ugruntować dharmę w jego królestwie. Aby tego dokonać poprosił Guru Rinpocze i Śantarakszitę oraz innych wielkich uczonych i tłumaczy, takich jak Wimalamitra i Wajroczana, o przetłumaczenie na język tybetański wszystkich istniejących buddyjskich tekstów należących do Sutr i Tantr, jak również większość komentarzy, które je wyjaśniały. Tak, też się stało.

Ukrycie nauk Term

Padmasambawa pozostał w Tybecie przez okres pięćdziesięciu pięciu lat i sześciu miesięcy, udzielając nauk, odwiedzając różne miejsca, błogosławiąc je i ustanawiając świętymi miejscami praktyki. Niemożliwym jest podanie liczby praktykujących, którzy otrzymali nauki i inicjacje od Guru Rinpocze osobiście. Najbardziej znanymi jest dwudziestu pięciu najbliższych uczniów. Osiemdziesięciu z jego uczniów osiągnęło tęczowe ciało. Padmakara wiedząc, że potomek ówczesnego króla Langdarma, będzie próbował zniszczyć buddyzm w Tybecie, przekazał wiele pomocnych przepowiedni i wraz z tybetańską, duchową partnerką Jeszie Tsogjal, ukrył niepoliczalną ilość nauk Term.

Powodem ukrycia tych Term była ochrona nauk sekretnej mantry przed zniszczeniem, uniknięcie skorumpowania i modyfikacji nauk Wadżrajany, oraz ochrona błogosławieństw i przyniesienie pożytku uczniom w przyszłości. Dla każdej z ukrytych Term, Guru Rinpocze przewidział czas i miejsce odkrycia, osobę która może ją odkryć oraz przeznaczonych dla niej odbiorców, którzy staną się dzierżawcami nauk. Zamanifestował się w przerażająco gniewnej formie szalonej mądrości w trzynastu miejscach zwanych Tygrysimi Gniazdami, związując przysięgą światowe duchy miejsc do służenia dharmie oraz powierzył im ochronę skarbów Term. W tym czasie otrzymał nazwę Dordże Drollo.Pema Lingpa – przepowiednia

Jednym z pięciu głównych królów Tertonów, odkrywców ukrytych Term, był Pema Lingpa. Guru Rinpocze zapowiedział pojawienie się tego wielkiego Tertona w Bhutanie, ilość term do odkrycia oraz zapoczątkowanie linii przekazu Peling. Aby zainspirować przyszłe pokolenia Bhutańczyków, pozostawił w Bhutanie odciski ciała, dłoni i stóp w rożnych niezliczonych miejscach praktyk. Były to między innymi odcisk ciała w Bhumtang, odcisk dłoni w Namtso Chugmo i odcisk stóp w Paro Drakar.

Przepowiednia Padmasabawy urzeczywistniła się. Pema Lingpa, wielki bhutański święty, urodził się w rejonie Bhutanu zwanym Bumthang, w 1445 roku. Będąc emanacją samego Guru Rinpocze, zapoczątkował rozkwit nauk Dzogczen w tym regionie. Między innymi za sprawą nauk Khandro Nyningtik, które w linii Peling praktykuje się do dziś dnia.

Drowa Kundul

Guru Rinpocze obecnie przebywa na poziomie Widjadarów Spontanicznej Obecności, w formie Wadżradary, nieporuszenie i tak długo, jak długo istnieć będzie samsara. Powiedziane jest, że odpowie na modlitwę każdego oddanego ucznia a szczególnie obecny jest z nami każdego 25 dnia miesiąca księżycowego. Pełen współczucia bezustannie wysyła swoje emanacje dla pożytku wszystkich istot. Przepowiednie mówią, że nawet gdy w przyszłości, z powodu pomieszania czujących istot, nauki budda-dharmy stracą na wartości, Guru Rinpocze będzie niezmiennie pojawiał się wśród prawdziwie praktykujących. Powiedziane jest, iż będzie miał wielu uczniów przeznaczenia, którzy osiągną tęczowe ciało. Kiedy Budda przyszłości Majtreja pojawi się na tym świecie, Padmakara wyemanuje jako Drowa Kundul, aby rozprzestrzeniać nauki sekretnej mantry.